نمیدانم چرا ولی دلم برای سید ابراهیم رئیسی میسوزد. از طرفی ظاهر مظلومی دارد و از طرف دیگر الان رئیس دولت ورشکسته قبلی شده است و وارث حجم دیوانه کننده ای از نابسامانیها و خرابکاریها شده است. البته او خودش میدانست با چه چیزی روبرو خواهد شد و با وجود این وارد میدان شد. میدانی مین گذاری شده که مینهایش فقط برای مردم و مسوولان دلسوز عمل میکند و برای مفتخوران وطنفروش منفجر نمیشود. میخورند و میبرند و به یغما میبرند و بعد زبان یاوه گوییشان هم دراز است. بهر حال چاره دیگری نبود نمیشد نشست و دید این جماعت وقیح و گرین کارتی ته مانده رمق این کشور را نیز از بین ببرند. حالا امروز رئیسی مانده در وسط این دریای پرتلاطم و طوفانی و به قول سعدی:
یا زر به هر دو دست کند خواجه در کنار
یا موج، روزی افکنَدَش مُرده بر کنار
